Arcydzieło do nierozszyfrowania - Nikolai Semenov!

Imię: Nikolai
Nazwisko: Semenov
Przezwiska: Nikt nigdy nie nadał mu żadnych szczególnie atrakcyjnych przydomków, jednak chłopak przywykł, iż znaczna większość skraca jego imię do prostego i pospolitego — Nick.
Wiek: 19 lat
Płeć: Mężczyzna.
Narodowość: Czystej krwi Rosjanin
Orientacja: Biseksualny
Klasa: IIIC
Klub: Orkiestra, kółko biologiczne oraz klub artystyczny.
Pokój: Numer 9
Charakter: Wyobraź sobie najdoskonalsze dzieło sztuki, obraz, który wyszedł spod ręki wybitnego mistrza. Przyglądasz mu się z uwagą, przetwarzając choćby najmniej istotny szczegół, który wywołuje w tobie emocje na tyle abstrakcyjne, iż pragniesz poznać każdą związaną z ów malowidłem tajemnicę. Rzecz trudna, przywodząca na myśl bezcelową pogoń za słońcem. Napotkani ludzie nie podzielają twego zdania, wszyscy zdają się mieć odmienną opinię na temat owego płótna, zwracają uwagę na elementy, które wcześniej umknęły twym oczom. Nie sposób poznać prawdę, dopóki nie spyta się o nią samego autora. Właśnie kimś takim jest Nikolai — tajemniczym dziełem sztuki, którego osoba wzbudza równie wiele kontrowersji, co zachwytu. Charakter mężczyzny poddawano licznym próbom interpretacji, lecz każda kończyła się fiaskiem, a młodzieniec pozostawał jedynie beznamiętnym introwertykiem o dziwnie magnetycznej aurze. Związana z nim łatka wyniosłego snoba sprawia, iż wdając się z nim w jakąkolwiek dyskusję, oczekujesz, że w odpowiedzi otrzymasz jedynie pogardliwe, przepełnione wymuszoną łaską spojrzenie, jednak, ku własnemu zdziwieniu, odkrywasz prawdziwą naturę Nikolaia, będącego jedynie z lekka zagubionym i wyjątkowo zdystansowanym artystą. Nieobeznany w relacjach międzyludzkich, wykazujący się wyraźnie spaczoną wizją koleżeństwa. Jego umysł, choć tęgi i sprawny, nie jest w stanie objąć umysłem zagadnienia, które dla wielu wydaje się niemal oczywiste. Romantyzm przywodzi mu na myśl jedynie epokę historyczną, nijak związaną z miłością, czy namiętnością. Typ samotnika i specyficznego melancholika, umiejącego ni stąd, ni zowąd wszcząć filozoficzną dyskusję, wygłaszając swe mnogie poglądy. Nikolai nazywa samego siebie humanistą, człowiekiem renesansu, co w zestawieniu z pacyfistyczną naturą i brakiem doświadczenia w obyciu z ludźmi zdaje się stosunkowo ironicznym stwierdzeniem. Semenovi nie można jednak odmówić wszechstronnej wiedzy i zdolności, szczególnie imponujących w dziedzinach artystycznych, które nieustannie stara się rozwijać. Pozbawiony wiary w siebie żyje w przekonaniu, iż nigdy nie stanie się wystarczająco dobry, by móc spocząć na laurach i przyznać, że jest dumny z własnych dokonań. Niezmienna od lat wspinaczka na szczyt skutecznie wyniszczyła nerwy Nikolaia, przeistaczając go w istotę szczególnie zazdrosną i zawistną, nieumiejącą zdzierżyć porażki, faktu, że istnieją na świecie osoby przewyższające jego zdolności. Zdaje się pałać szczególnym brakiem sympatii w stosunku do jednostek na tyle zdolnych, by mógł okrzyknąć ich swymi rywalami, kolejnymi z przeszkód na drodze ku perfekcji. I choć brunet stroni od towarzystwa, a każdą dłuższą wymianę zdań traktuje, jak wyjątkowo wycieńczające wyzwanie, okazuje się osobą na tyle przyjazną i wyrozumiałą, na ile pozwala wrodzona apatia. Poproszony o pomoc nie odmówi, choć sam nie wyszedłby z inicjatywą, by wspomóc bliżej nieznaną mu osobę. Odznacza się naturalną elegancją i gracją, przejawiającą się zarówno w sposobie wysławiania, jak i z pozoru niewiele znaczących gestach. Traktuje z szacunkiem mijane kobiety oraz mężczyzn, wychodząc z założenia, że niezależnie od rasy, czy aparycji, wszyscy zasługują na godne traktowanie. Doskonale wyważona mieszanina słuchacza i obserwatora, czerpiącego swego rodzaju przyjemność z analizy zachowań mijanych ludzi, wyciągania wniosków oraz uczenia się na czyichś błędach, nie brudząc przy tym własnych rąk. Choć obdarzony elastycznym umysłem, w pewnym momentach wydaje się nie do końca trzeźwo myślącym mężczyzną, który najpierw działa, a dopiero później przejmuje się konsekwencjami, o ile w ogóle weźmie je pod uwagę. Pełen sprzeczności, potrafiący jednego dnia prawić morały na temat szkodliwego działania alkoholu, przyznając się do abstynencji, by następnie upić się do nieprzytomności i zaszyć w jednym z akademickich pomieszczeń. Prawdziwy pasjonat, który w pełni oddał się sztuce. Zapytany o cokolwiek z nią związanego odpowie bez zastanowienia, a oczy rozbłysną skrywaną głęboko euforią, z której istnienia sam nie zdawał sobie sprawy. Jednostki, które w jakiś sposób zdołały do niego dotrzeć, a ten zostawił je przy sobie na dłużej, twierdzą, iż pod lodową pokrywą ukrywa się entuzjastyczny młodzieniec, czekający jedynie na kogoś, kto pomógłby mu ponownie ujrzeć światło dzienne.
Aparycja: Spoglądając w jego kierunku, odnosisz wrażenie, iż niemal każdy element jego wyglądu nie komponuje się ze sobą, czyniąc z mężczyzny chodzącą abstrakcję. Wysoki, mierzący nieco ponad metr osiemdziesiąt, choć przez wzgląd na szczupłą sylwetkę wydaje się znacznie większy. Śnieżnobiała cera, upstrzona sinymi plamami nieznanego pochodzenia oraz wyraźnie przebijającymi się przez skórę naczyniami krwionośnymi, szczególnie odstającymi w rejonach nadgarstków i ramion. Skóra dodatkowo przyozdobiona licznymi tatuażami — rękawem na prawej ręce oraz minimalistycznym wzorem na lewym boku szyi. Widoczne wzory kontrastują z eleganckim odzieniem, składającym się z gładkiej, najczęściej błękitnej, bądź czarnej koszuli oraz ciemnych spodni, które, choć przylegające, nie opinają ciasno dolnych kończyn Nikolaia. Elementem szczególnie charakterystycznym jest twarz Rosjanina, wydająca się jakby pozbawiona zdolności ukazywania jakichkolwiek emocji. Obdarzony ostrymi rysami, zwieńczonymi spojrzeniem soczyście błękitnych oczu, spoglądających na świat zza czarnych okularów i niesfornej grzywki hebanowych włosów. Ogólna aparycja Semenova przywodzi na myśl absolwenta szkoły biznesowej, a jedynym szczegółem naprowadzającym na artystyczne zapędy młodzieńca okazują się wystające z kieszeni ołówki oraz widoczne gdzieniegdzie plamy farby.
Partner: Nikolai zdaje się personą iście aromantyczną, niepotrafiącą odnaleźć się w intymnych relacjach. Wątpi, by w obecnej rzeczywistości ktokolwiek zdołał go pokochać.
Relacje: Młody Semenov z reguły ogranicza kontakt z ludźmi, czując się na swój sposób przemęczony i znudzony długotrwałym obcowaniem z drugą osobą, co dość dobitnie gryzie się z jego naturą humanisty.
Zainteresowania: Natura samotnika pozostawiła widoczne piętno na pasjach młodzieńca, skłaniając go do podejmowania się coraz to nowszych aktywności. Swą przygodę rozpoczął od zajęć fizycznych, takich jak koszykówka, czy skoki przez płotki, jednak problemy zdrowotne szybko zmusiły go do porzucenia owych czynności. Tygodnie spędzane w szpitalu, podczas których stawał się niemal przykuty do łóżka, przyczyniły się do rozwoju zdolności plastycznych i literackich. Nikolai z początku nie przywiązywał do nich zbyt wielkiej wagi, twierdząc, że to jedynie faza przejściowa, nim ponownie wróci do sportu. Jednak wyniszczony organizm nigdy nie zdołał się zregenerować, a zdesperowany brunet wszystkie targające nim emocje przelewał na papier w postaci barwnych plam, bądź koślawo spisanych słów. Z czasem zaczął dostrzegać, jak wielkie postępy poczynił, że okazał się znacznie lepszy, aniżeli z początku przypuszczał. Fascynacja swobodą i wolnością, jakie dawała mu sztuka, pchnęła go dalej, nakłoniła do zgłębienia wiedzy na temat wybitnych artystów, przewijających się na kartach historii przez ostatnie tysiąclecia. W ten sposób natrafił na okres romantyzmu i renesansu, których piękno postanowił ukazać we własnych dziełach, a także średniowieczne ars moriendi, zwane sztuką umierania, o które w niewielkim stopniu oparł swój pierwszy cykl obrazów, opatrzony wdzięcznym tytułem Delirium. Cztery obrazy olejne, ukazujące narkotyczną wizję sądu ostatecznego i niegodziwego życia godziwych ludzi wywarły na Semenovie takie wrażenie, iż podjął decyzję o kontynuowaniu swej artystycznej ścieżki. Poza malunkiem Nikolaiowi zdarza się pisać, głównie dramaty, lecz nigdy nie twierdził, by był w tym szczególnie wybitny. Ukończył jedynie pojedynczą tragedię, mówiącą o losach powoli tracącego zmysły władcy, nieumyślnie sprowadzającego nieszczęście na własny lud. Psychikę bohatera oparł o osobowość swojej własnej matki, do czego nie przyznaje się nikomu, kto w jakiś sposób otrzyma dostęp do zapisków Rosjanina. Jego zainteresowania obejmują również zagadnienia biologiczne oraz psychologiczne, lecz młodzieniec nigdy nie traktował ich szczególnie poważnie.
Pupil: Brak. Nie czuje się na tyle odpowiedzialny, by wziąć pod swoje skrzydła jakąkolwiek żywą istotę.
Rodzina:
• Svetlana Semenov — niespełna pięćdziesięcioletnia kobiecina o wątłej posturze. Delikatna o cerze bladej niczym śnieg, przypominająca bardziej porcelanową laleczkę, aniżeli prawdziwego człowieka. Niegdyś obiecująca architektka, obracająca się w wysokich sferach, obecnie zamknięta w mieszkaniu wariatka. Nikt do końca nie wie, co stało się przyczyną jej obłędu, dlaczego z dnia na dzień popadła w stany lękowe, widząc zagrożenie w najzwyklejszym podmuchu wiatru. Specjalistyczna opieka i odpowiednie leczenie w pewien sposób ją uspokoiły, lecz nawet one nie były w stanie przywrócić kobiecie jej dawnej osobowości, wyrwać ze szponów szaleństwa.
• Vladislav Semenov — pięćdziesięciodwuletni Rosjanin, którego Nikolai pamięta jak przez mgłę. Mężczyzna częściej gościł w domu, niż faktycznie w nim mieszkał, tłumacząc się wymagającą pracą i częstymi delegacjami. Wychodził z założenia, że pieniądze i prezenty będą w stanie wynagrodzić ubytki w relacjach z resztą rodziny. Mężczyzna nie szczędził alkoholu, każdą okazję uznając za odpowiednią, by wmusić w siebie spore ilości procentów i zaszyć się na noc w bliżej nieokreślonym miejscu. I choć zdradziecka natura Semenova oraz tożsamość wszystkich jego kochanek nie były żadną tajemnicą, nikt nie odważył się zareagować.

Głos: Chase Atlantic - Swim
Inne informacje:
• Ma wyjątkowo wyniszczony organizm, co skutkuje częstym złym samopoczuciem i wizytami w klinice.
• Absolutnie zauroczony twórczością Szekspira. Zdarza się, iż nieświadomie przytacza zawarte w jego dramatach cytaty, bądź motywy.
• Wychodzi z założenia, że najpiękniejsze obrazy nijak mają się do widzianej oczami rzeczywistości. Dlatego więc przed rozpoczęciem każdej ze swych prac odurza się odpowiednim specyfikiem bądź upija alkoholem. Twierdzi, że w ten sposób odkrywa najdalsze zakątki własnego umysłu, doznaje pewnego olśnienia. Na tyłach płótna zapisuje substancję oraz dawkę, którą zażył.
• Przeklina tylko w ojczystym języku.
• Miłośnik obrazów Hieronima Boscha i Vincenta van Gogha. Można śmiało powiedzieć, że służą mu za pewien wzór do naśladowania.
• Unika wspominania o swojej rodzinie, w szczególności matce. Nikolai naprawdę kocha swą rodzicielkę i przy każdej możliwej okazji upewnia się, czy ta, aby na pewno wciąż się trzyma, lecz jednocześnie uważa, iż rówieśnicy mogliby źle odebrać wiadomość o jej szaleństwie.
• Ma dość pokaźną kolekcję kolorowych skarpetek. Uważa, że ich połączenie z elegancką koszulą wygląda całkiem interesująco.
• Pomimo swej inspiracji wybitnymi malarzami, Nikolai uważa, że sztuka dzieli się jedynie na rewolucję i kopiarstwo, że kluczem do sukcesu jest sprzeciwienie się obecnym nurtom i odnalezienie alternatywy. Właśnie dlatego stara się powoli uniezależniać od jakichkolwiek znanych dotąd schematów.
Pochwały/Uwagi: 0/0
Oceny: Brak
Steruje: Moksori [hw]